Doodgaan

Heb jij weleens meegemaakt dat er iemand doodging? Iemand in je familie of een van je vrienden? Dan weet je hoe verdrietig dat kan zijn. En toch moet de uitvaart geregeld worden. In heel korte tijd. Gelukkig hoeft de familie dat allemaal niet zelf te doen. Een uitvaartbegeleider weet precies wat er allemaal moet gebeuren. Hoe de uitvaart eruitziet, hangt af van de wensen van de familie of de overledene. En van het geloof.
Ook na de uitvaart moet er nog van alles geregeld worden. Soms heeft de overledene een testament gemaakt. Dat is handig, maar je verdriet wordt er niet minder om. Misschien kun je niet slapen van verdriet. Of heb je helemaal geen zin meer om nog leuke dingen te doen. Het is wel belangrijk om erover te praten. En misschien helpt het als je een tekening maakt om je gevoelens uit te drukken.

Je kunt zelf bepalen of je begraven of gecremeerd wilt worden. Ook kun je zelf kiezen wat voor kist je wenst. Heb je niets verteld, dan beslist de familie.

Omgaan met verdriet

Als een geliefde is overleden, willen familieleden graag helpen bij het afleggen. Door de overledene te verzorgen tonen zij respect en kunnen zij hun verdriet beter verwerken. Daarna wordt de overledene opgebaard. Dat kan thuis, als de familie dat wil. Zo is hun gestorven familielid toch nog hij hen. Ze kunnen ieder moment nog even bij de overledene gaan zitten of tegen hem of haar praten.
Bij de dood horen rituelen. Deze gebruiken helpen je om met je verdriet om te gaan. Bij joden gaat er in de kist altijd een zakje aarde uit Israël mee. Dat land is erg belangrijk voor hen. Moslims begraven hun doden binnen 24 uur zonder kist. Zij leggen het lichaam op de rechterzij in het graf, met het hoofd in de richting van Mekka. Dit is voor moslims de heiligste stad. Hindoes verbranden hun doden altijd. Tijdens de uitvaart draagt iedereen witte kleren. Bij de katholieke uitvaartmis in de kerk krijgen de mensen vaak een prentje met een foto en een korte levensbeschrijving van de overledene. Dat prentje kunnen ze als herinnering bewaren.

Steeds meer mensen worden gecremeerd. De familie kan de as uitstrooien, maar ook in een speciale urnenmuur op de begraafplaats zetten.

Voorbereiden op de dood

De meeste mensen willen het liefst thuis sterven, in hun eigen bed. Dat gebeurt maar bij 3 van de 10 mensen. Veel mensen overlijden in een verpleeghuis of een ziekenhuis. Mensen die weten dat ze binnenkort doodgaan, kiezen ook wel voor een hospice (zeg: hospies). Dat is een soort woonhuis waar zij hun eigen kamer hebben. Voor de familie is er een logeerkamer. Er is personeel dat de patiënt en de familie steunt. Ook is er veel aandacht voor stervensbegeleiding. Bijvoorbeeld door veel te praten wordt de stervende voorbereid op de dood.
Veel mensen vragen zich af of er na de dood nog leven is. Bij godsdiensten over de hele wereld geloven mensen dat je geest of ziel verder leeft. En dat die naar een plek gaat vol liefde of vrede. Zo'n plek kan de hemel zijn, het walhalla of het nirwana. Sommige mensen geloven dat je ziel opnieuw geboren wordt nadat je gestorven bent. Maar dan in een ander lichaam.
Ongeveer 3000 jaar voor Christus geloofden de Egyptenaren in een dodenrijk. Zij bouwden piramides om de mummies van hun koningen in te begraven. Daarin zetten ze onder andere meubels en wapens. Ook kleren en zelfs eten en drinken gingen erin. Want in het dodenrijk moest de koning vorstelijk verder kunnen leven.