Interviews met transgenderkinderen
In veel landen is het moeilijk voor transgenderkinderen. Ze worden niet geaccepteerd om wie ze zijn. Ook in Nederland begrijpt niet iedereen het. Extra dapper dus dat deze kinderen ons hun verhaal wilden vertellen!
Ernesta
Haar ouders gaven haar de naam Ernst, een jongensnaam. Maar ze voelt zich meer een meisje. Daar voor uitkomen, was niet altijd makkelijk. “In de tijd dat ik vaak gepest werd, had ik veel moeite met wie ik was. Mijn juf van toen heeft me heel goed geholpen. Zij zei dat ik niet alles als een belediging moest opvatten. Ik moest gewoon meer ontspannen en leren me niets aan te trekken van wat anderen zeggen.
Al heel jong wilde ik er liever uit zien als een meisje. Ik voelde me ook een meisje. Toen ik ongeveer 3 jaar was kon ik dat zeggen. Mijn ouders accepteerden het makkelijk, dat was heel fijn. De kinderen op school waren er ook snel aan gewend. Ze vonden het ook niet zo gek, want iedereen zag dat ik meer met meisjes speelde. Mijn verandering van jongen naar meisje ging heel langzaam, stap voor stap. Ik ben er ook nooit mee gepest. Mijn ouders en mijn broertje zeggen meestal ‘hij’ of ‘hem’ als het over mij gaat. Mijn vrienden en vriendinnen zeggen ‘zij’. In winkels spreken ze me aan als meisje. Dat laat ik zo, want ik ga daar niet het hele verhaal vertellen.”
Lees ook deze reportage met drie transgenderkinderen:
Dees
“Als klein kind was ik vaak verdrietig omdat ik me eigenlijk een jongen voelde. Ik stotterde ook veel. Pas toen ik er voor uit kwam dat ik een jongen wilde zijn, ging het beter met me. Ik was toen drie jaar. Mijn ouders accepteerden het meteen en ik mocht jongenskleren dragen. Ik was heel opgelucht en blij. Het stotteren ging toen ook snel over. Ik heb iedereen in mijn omgeving een kaartje gestuurd met de aankondiging van mijn nieuwe naam: Dees. Zo noemt bijna iedereen me nu. In mijn oude groep 8 waren de kinderen er aan gewend dat ik een jongen ben. Ze zeiden ook ‘hij’ en ‘hem’ als het over mij ging. Straks ga ik naar de middelbare school. Ik weet niet hoe het daar zal gaan, maar ik kijk er naar uit. Ik heb er zin in!”
Tip: “Wees degene die je wilt zijn. Bij mij ging het goed omdat iedereen me begreep.”
Hobby’s: paardrijden, urban dance.
Maik
“Ik merkte het zelf voor het eerst in groep 2, toen de juf ging trouwen. Alle kinderen moesten verkleed komen, de meisjes als bruidsmeisje en de jongens bruidsjonker. Ik wilde geen bruidsmeisje zijn, ik wilde als bruidsjonker gaan. Mijn moeder dacht eerst dat het wel over zou gaan, maar dat was niet zo. Kinderen op school zeggen nu altijd ‘hij’ en ‘hem’ als het over mij gaat, maar thuis gebruiken ze ‘zij’ en ‘hij’ nog door elkaar. De ene keer zegt mijn moeder dat ik haar dochter ben, de andere keer zegt ze: dit is mijn zoon. Alleen in de vakanties, op plaatsen waar ze me niet kennen, mag ik al een paar jaar mijn jongensnaam gebruiken: Maik.”
Ies
“Vroeger heette ik Isa en nu Ies. Ik was 7 jaar toen ik tegen mijn ouders zei dat ik dat een jongen wilde zijn. Eerst schrokken ze, maar ze wenden er snel aan. Ze zeggen altijd: we houden onvoorwaardelijk van je, hoe je ook bent. Ik droeg toen nog geen jongenskleren, maar wel stoere kleding. Nooit rokjes.”
Bas
“Ik heet sinds drie jaar Bas. Daarvoor had ik een meisjesnaam. Het belangrijkste is dat je ouders je accepteren zoals je bent, anders ben je je hele leven ongelukkig. Mijn vader moest wel wennen, maar voor mijn moeder was het makkelijker. Andere kinderen hebben me wel eens gepest. Ze vroegen: “Hé Bas, ben je al omgebouwd?” Als ik gepest werd, hield ik altijd mijn mond. “Het begon toen ik vijf jaar was. Als oudste meisje van de klas mocht ik met Pinksteren de pinksterbruid zijn, in een wit jurkje. Ik heb de jurk wel aan gedaan, maar daarna zei ik: nu wil ik nooit meer meisjeskleren dragen!
Ik speelde altijd veel met jongens: boefje, hutten bouwen, boompje klimmen. Ik was 7 of 8 jaar toen ik het mijn ouders vertelde. Op school wisten veel kinderen toen al dat ik een jongen was. Ik wilde alleen nog maar jongenskleren aan en ik werd boos als ze me een meisje noemden. Mijn vader heb ik toen een keer gevraagd: je kunt je toch laten ombouwen? Toen ik ouder werd, zagen de meeste kinderen me als een jongen. Ze vergaten dat ik anders was. Ik ben net begonnen in de eerste klas van de middelbare school. Daar weten ze het nog niet. Morgen ga ik het in de klas vertellen. Ik heb er een powerpointpresentatie voor gemaakt.”
Tip: “Je moet je eigen weg kiezen, ook als het moeilijk is.”
Hobby’s: voetbal, worstelen, tekenen, spelletjes spelen.
Wat anderen nu lezen
Koningsdag in drie landen
Dansvoorstelling Kromanti van ISH: Taal zonder woorden
Welke feesten vieren moslims?
Ibrahim (9) uit Nigeria werd ontvoerd
Wie is profeet Mohammed?
Welke feesten vieren christenen?
Welke symbolen en rituelen zijn er in het christendom?
Wat is het christendom?
Wie is de paus?
Wie is Jezus Christus?