De orang-oetan: een roodharige bosbewoner

Aan zijn ledematen zie je hoe goed de orang-oetan is aangepast aan het leven in bomen. Zijn armen en benen zijn lang en beweeglijk. Slingerend van tak naar tak, grijpt hij foutloos met zijn sterke armen naar houvast. Met zowel zijn handen als voeten omklemt hij de takken. Hoog in de bomen is de orang-oetan veilig voor roofdieren. Bij uitzondering waagt hij zich op de grond. Bijvoorbeeld om een boomloos stuk te overbruggen, of wanneer er iets lekkers is te vinden. Ook slapen doet de orang-oetan in een boom. Elke dag bouwt hij een nest van bladeren en takken. Het liefst in een grote boom met voedsel in de buurt.

Het hoofdmenu van de orang-oetan bestaat uit fruit. Hij lust bijvoorbeeld graag lychees, mango’s en vijgen. Door zaden weg te gooien of uit te poepen, speelt het dier een onmisbare rol in het regenwoud. Zonder hem zouden vruchtdragende bomen minder goed hun zaden verspreiden. Andersom is het regenwoud ook onmisbaar voor de orang-oetan. Het is zijn thuis. Met boomkap, aanleg van palmolieplantages en de illegale handel in de dieren, zorgt de mens ervoor dat de leefomgeving van de orang-oetan sterk afneemt. Dat betekent ook minder orang-oetans: in de afgelopen eeuw is hun aantal met maar liefst 80 procent afgenomen. Wat kunnen we doen om die ontwikkeling te stoppen? Matthijs: “veel winst valt te behalen uit educatie. Als mensen – zowel hier als in Azië – beter begrijpen hoe belangrijk deze en andere bedreigde soorten zijn, kunnen mens en dier beter samenleven.”